VertrekNL Zweden is uit! Lees de ervaringen van Kim-Lian van der Meij

 

Zes jaar geleden spraken we Kim-Lian van der Meij over haar interesse in Scandinavië en haar liefde voor de Zweedse bevolking en natuur. Er gaan wonen was toen nog een stap te ver. Ze wilde haar carrière in Nederland niet opgeven en was veel te onrustig om het hele jaar naar zingende vogels in het bos te luisteren. Anno 2020 is alles anders. Een gesprek over dromen waarmaken en dicht bij jezelf blijven.

Jouw vriend en vader van jullie drie kinderen, Daniel Gibson, is Zweeds. Tijdens ons vorige gesprek vertelde je dat jullie allemaal in Nederland woonden. Is er iets aan die situatie veranderd?

“Jazeker! In 2018 zijn Daniel en de kinderen naar Zweden verhuisd. Ik pendel zelf op en neer tussen Nederland en Gotland, een eiland op zo’n negentig kilometer van de Zweedse zuidoostkust waar Daniel is opgegroeid en we een huis hebben.”

 

Wat maakt dat jullie die stap hebben gezet?

“We fantaseerden er altijd al over om ooit naar Zweden te gaan. Tot we ons realiseerden dat van uitstel vaak afstel komt, en dat wilden we niet. Ook de leeftijd van onze kinderen speelde mee. Ze zijn nu 12, 10 en 7 jaar en nog flexibel genoeg om met zo’n verandering om te gaan. Over een aantal jaar zitten ze in de pubertijd en is dat veel ingewikkelder.”

En jouw carrière in Nederland?

“Ik dacht altijd dat het niet kon, wonen in Zweden en werken in Nederland. Maar het blijkt prima te combineren. Zeker als je zoals ik op projectbasis werkt en tussendoor veel vrij bent. Zo ben ik laatst een maand in Nederland geweest voor de opnames van de film Just Say Yes en nu ben ik weer een tijdje bij Daniel en de kinderen thuis.”

Vind je door die combinatie de rust in Zweden ook fijner?

“Absoluut. Als ik nu in Zweden ben geef ik me er helemaal aan over. Dan focus ik me volledig op de kinderen, verzorg ik mijn moestuin en wandel ik met de honden. Heel mindful. Maar dat lukt me alleen omdat ik weet dat ik de volgende maand weer in Nederland ga knallen. En ouder worden helpt ook. Ik ben nu bijna veertig en de onrust die ik lang in mijn lijf heb gevoeld begint af te nemen.”

Hoe vonden jullie kinderen het om naar Zweden te emigreren?

“Ze waren meteen enthousiast. Dat komt denk ik omdat het een heel organisch proces is geweest. We praatten er als gezin vaak over en ze kenden de plek en de mensen al omdat we er meerdere keren per jaar kwamen. Natuurlijk was het afscheid in Nederland niet leuk, maar nu wonen ze dicht bij hun opa en oma en Zweedse vriendjes. En voor een grote tuin en allemaal een eigen slaapkamer waren ze ook wel te porren.” Het onderwijs dat de kinderen in Zweden krijgen is anders dan in Nederland.

Wat vind je daarvan?

“Laat ik vooropstellen dat onze kinderen in Nederland op een heel leuke en goede school zaten. Maar als ik het vergelijk met Zweden, vind ik het hier toch fijner. De leerplicht geldt bijvoorbeeld pas vanaf 7 jaar, dus kinderen mogen veel langer echt kind zijn, thuis bij papa en mama. En als ze dan naar school gaan, is de prestatiedruk veel minder. In Nederland worden in groep 3 al Cito-toetsen afgenomen om te kijken hoe je presteert in vergelijking met anderen. Hier kijken ze veel meer naar het individu en geloven ze dat ieder kind zich op zijn of haar eigen manier ontwikkelt. Ik denk dat kinderen in Zweden daardoor veel minder stress ervaren. Ook is het heerlijk dat om de school heen veel natuur is om in te spelen, er veel buitenactiviteiten worden georganiseerd, er aandacht is voor creatieve vakken als houten textielbewerking, de lunch uit een warm buffet bestaat en kinderen dagelijks met een luxe schoolbus worden opgehaald en weer thuisgebracht.”

Vormde de taal nog een barrière?

“Eigenlijk niet. Onze kinderen zijn tweetalig opgevoed, al blijft Nederlands hun moedertaal. Dus in het begin was het best spannend om in Zweden naar school te gaan, maar binnen een paar maanden spraken ze de taal vloeiend. Het is fascinerend hoe snel kinderen dat oppakken. Mijn dochter schaamt zich nu zelfs voor mijn gebrekkige Zweeds! Maar ik doe m’n best om bij te blijven. Ik lees dagelijks de krant en woorden die ik tijdens een gesprek niet begrijp zoek ik later op.” Die inzet werpt z’n vruchten af, want afgelopen zomer bracht je een nummer in het Zweeds uit: Dansa utan chans.

Waar kwam dat idee vandaan?

“Ik vind Zweeds al mijn hele leven een mooie taal. Het is zo melodieus en het heeft iets romantisch. Telkens als ik het hoor raakt het me diep in m’n ziel. Dus toen Zweedse vrienden na het horen van mijn Nederlandse single Dansen in het moeras opperden om het ook in Zweden uit te brengen, ben ik de studio ingedoken.”

Hoe waren de reacties?

“Heel goed! Natuurlijk is het moeilijk om op te vallen in een land waar niemand je kent, maar steeds meer radiostations draaien het. En door hier actiever te zijn, leer ik ook weer over de cultuur. Laatst vroeg ik na een interview op de radio aan Zweedse vrienden wat ze ervan vonden. Ze schrokken van die  vraag, maar ik begreep niet waarom. Later legde Daniel me uit dat een Zweed dat soort directe vragen ongepast vindt, omdat je de ander ermee voor het blok zet. Ze willen je niet kwetsen maar wel eerlijk antwoord geven. Smalltalk zoals wij in Nederland gewend zijn – je reageert positief, ook als je dat niet per se bent – kennen ze hier niet.”

Op welke verschillen heeft Daniel je nog meer gewezen?

“Hij zegt altijd dat wij in Nederland maar door blijven rennen, als hamsters in een looprad. Er is nooit een moment van stilte. Terwijl dat voor de Zweed ontzettend belangrijk is. Die pakt in het weekend echt z’n rust. En de dagelijkse koffiepauze, de Zweedse fika, is een moment dat gekoesterd en serieus genomen wordt. Dus niet snel de koffie opdrinken, het broodje of gebakje opeten en weer doorgaan, maar er echt even de tijd voor nemen. Ook de manier van opvoeden is anders. Het is allemaal heel lief en geduldig. Als mijn kinderen iets doen wat niet mag, kan ik heel streng zijn en mijn stem verheffen om duidelijk te maken dat ze nú moeten stoppen. Daar heb ik tot nu toe nog geen Zweedse ouder op kunnen betrappen. Ja, Daniel schaamt zich weleens voor me. En ik zie de buurman honderd meter verderop soms ook raar opkijken.”

Wat vind je van die verschillen?

“Ik vind het super interessant. Het dwingt me om na te denken over dingen die voor mij vanzelfsprekend zijn. En uiteindelijk pik ik eruit wat bij mij past. Zo kies ik continu voor het beste van beide werelden.”

Hoe ziet jullie toekomst eruit?

“De kinderen zijn gelukkig en Daniel en ik zijn blij, dus voorlopig houden we het zoals het is. Ik ben zo dankbaar voor het mooie leven dat we samen hebben. En mochten we het hier ooit niet meer naar ons zin hebben, dan gaan we terug naar Nederland. Ik ben niet bang voor verandering.”

En op werkgebied?

“Ik geniet enorm van mijn werk in Nederland, dus dat geef ik niet zomaar op. Tegelijkertijd probeer ik met mijn muziek stapje voor stapje iets in Zweden op te bouwen. En ik heb een programma-idee over Zweden en Nederland. Iets in de sfeer van Ik Vertrek. Dat wil ik verder ontwikkelen.”

Wat wil je mensen die overwegen om naar Zweden te emigreren meegeven?

“Doe het! Alleen zo kun je echt ervaren hoe prachtig het land is. En neem van mij aan: als je verliefd bent op Scandinavië, dan is die liefde meer dan terecht!”

 

Lees alles over emigreren naar Zweden in VertrekNL Zweden!

Te verkrijgen bij:

Uitgeverij personalia

Bol.com

Bruna

 

 

 

About Redactie

Al sinds 1999 een gespecialiseerde uitgeverij in (auto)biografieën en uitgever van de magazines VertrekNL en Bommelglossy. Het complete fonds is via deze site te bekijken en rechtstreeks te bestellen.