“Hier durf ik mezelf te zijn”
Erwin (26) was niet gelukkig in Nederland. “Ik was geregeld het pispaaltje, was onzeker en ik kon er mijn draai niet vinden. De stress en de druk waren te groot. Niemand had gedacht dat ik überhaupt ooit het huis uit zou gaan.” Maar hij verrast zijn omgeving door, voor zijn studie Toerisme, tien maanden voor een stage naar Australië te vertrekken. “Ik merkte dat ik daar veel zekerder en ontspannen was.” Teruggekomen in Nederland denkt Erwin alleen nog maar aan vertrekken: “Ik maakte mijn studie af en intussen schreef ik de ene sollicitatiebrief na de andere naar bedrijven in Nieuw-Zeeland.” Negentig brieven verder wordt hij eindelijk uitgenodigd voor een Skypegesprek. “Ik heb behoorlijk moeten aandringen om mijn huidige baas te overtuigen, maar het lukte.” Erwin vliegt opnieuw naar de andere kant van de wereld en wordt assistent manager van Harbourside City Backpackers in Tauranga, Nieuw-Zeeland. “Eerst vroeg ik een werk-vakantievisum aan, later kreeg ik een visum voor een jaar omdat mijn baas mij ‘sponsorde’.”
“De Nieuw-Zeelandse mentaliteit lijk op die van Australië en ook hier voel ik mij bevrijd. Ik ben hier welkom en ondanks dat er hard gewerkt wordt, gaat het er relaxt aan toe. Wat vandaag niet lukt, komt morgen wel. De ongerepte natuur, de prachtige zee, de mooie stranden en de vrijheid maken het ook aantrekkelijk. Ik zou zelf nog wel wat meer rond willen reizen, maar dat is er door mijn werk nog niet van gekomen. Komende februari heb ik een aantal weken vrij om te reizen.” Als nadeel van Nieuw-Zeeland noemt Erwin dat het leven erg duur is. “Met name drank en groenten en fruit is onbetaalbaar. Vreemd genoeg zijn kiwi’s die hier geplukt worden in Nederland goedkoper.
” Toch waren er ook twijfels. “Vorig jaar oktober had ik ineens last van heimwee. Het overviel me en ik raakte ervan in paniek. Even wist ik helemaal niet meer wat ik wilde of wat ik moest doen. Ik kom uit een gezin van zes en ben al negen keer oom. We zijn gereformeerd vrijgemaakt en ik probeerde ook in Nieuw-Zeeland een kerk te vinden om mij bij aan te sluiten. Ondanks vele pogingen vond ik niet wat ik zocht. Het gemis van mijn familie is soms pijnlijk en dat maakte het moeilijk, maar het was juist mijn familie die mij aanmoedigde en die me erdoorheen sleepte. Met name door mijn vaders woorden bleef ik sterk.” Erwin citeert vervolgens uit een ontroerende e-mail vol lieve woorden, met veel respect voor Erwins keuzes en met aanmoedigingen om dit pad te blijven volgen. “Mijn ouders voelen aan dat ik dit nodig heb. Ze zien dat ik hier gelukkiger ben. Ondanks de afstand is de band met mijn ouders hierdoor juist sterker geworden. Mijn vader heeft mij ook geholpen met het zoeken naar een geschikte kerk. Dat is niet gelukt en daarom volg ik nu elke zondag online de kerkdienst van onze eigen kerk in Nederland. Dat is een oplossing voor mensen die niet mobiel zijn, maar het werkt ook prima voor mij. Zelfs toen mijn opa pas geleden werd begraven kon ik er op die manier toch bij zijn.” De heimwee ging over en Erwin bleef. Zijn baas is heel tevreden en zijn contract werd verlengd. “Inmiddels heb ik een visum voor drie jaar. Die periode moet ik wel voor deze baas blijven werken, daarna kan ik verder gaan kijken. In de toekomst wil ik een eigen hostel beginnen in Nieuw-Zeeland of Australië. Hier aan deze kant van de wereld ben ik gelukkig, voel ik me sterk. Hier leeft mijn droom en wil ik oud worden.”
Tekst Marley Heilbron-Steeghs/ aeffectivity
Meer weten over emigreren naar Nieuw Zeeland? Klik hier
