Druk toeterende riksja’s, bedelende kinderen, vrouwen in sari, koeien op straat, de geur van wierook en verse samosa: India is een land van grote verrassingen en tegenstellingen. Marijn en Lisette wonen er sinds 2011. ‘De armoede went niet. En ik hoop ook dat het nooit gaat wennen.’
In het zuiden van Delhi, aan een rustige laan, wonen Marijn Leijten (32) en Lisette Storm (32). De zon schijnt fel, vogelgekwetter klinkt uit de bomen en eekhoorntjes springen van tak naar tak. Het stel arriveert iets later dan afgesproken. ‘Het verkeer in India is vreselijk’, verklaart Lisette terwijl ze uit de auto stapt. De twee hebben inkopen gedaan op de plaatselijke markt. Volgende week vertrekken ze naar Nederland voor een korte vakantie en ze wilden nog souvenirs inslaan. We nemen plaats op het dakterras van hun ruime appartement: een oase van rust in het verder zo chaotische India. ‘Onze liefde voor dit land begon tijdens een rondreis in 2005 toen we allebei nog studeerden’, vertelt Marijn. De totaal andere cultuur met haar eigen normen en waarden had aantrekkingskracht. ‘Meteen ontdekten we de verschillen in cuisine, de andere omgangsvormen en de grote diversiteit tussen de Indiase deelstaten. We hebben door Rajasthan gereisd en een tijd in het zuiden van India gezeten. Een bezoek aan de stad Chennai, het voormalige Madras, resulteerde in het besluit om stage te lopen in India.’
‘Onze liefde voor dit land begon tijdens een rondreis in 2005 toen we allebei nog studeerden’
Spelen in een krottenwijk
Marijn kreeg de kans stage te lopen bij een grote producent van westerse kledinglabels in Chennai en Lisette werd actief bij een NGO (non-gouvernementele organisatie) voor gehandicapte kinderen. Op die manier leerden ze al gauw de sociale gelaagdheid van India kennen. ‘Via mijn toenmalige baas en zijn businessnetwerk lukte het enkele ontwikkelingsprojecten van Lisette te sponsoren’, legt Marijn uit. ‘Zo kon het gebeuren dat we ’s avonds op een Rotery netwerkborrel stonden en de volgende dag met kinderen uit de krottenwijken een sportspel speelden.’
Na hun afstuderen besloten Marijn en Lisette werk te zoeken in India. Het is vooral de onvoorspelbaarheid van het land die een grote aantrekkingskracht op hen uitoefent. Lisette: ‘Je weet nooit wat er gaat gebeuren, dat is de charme van het land. India blijft me verwonderen en verrassen. Altijd is er wel iets te beleven. Een plotselinge optocht op een markt, een olifant op de weg, een kamelenkar tussen het toeterende verkeer, een brede glimlach van de riksja-chauffeur… India is constant in beweging. Dat maakt het leven hier spannend.’ Tegelijkertijd kan dit soms ook lastig zijn, vindt Marijn. ‘Als je hier met een Nederlandse mentaliteit dingen wilt plannen, lukt dat meestal niet. Je wordt gedwongen flexibel te zijn en je aan te passen. Het is de kunst om de onvoorspelbaarheid in je voordeel te laten werken. Zo is het bijvoorbeeld vrijwel onmogelijk een afspraak met iemand te maken voor over drie weken, maar bel je een dag van tevoren, dan is er altijd wel even tijd.’
Yoga
Het was 2011 toen Marijn en Lisette definitief naar India vertrokken. In eerste instantie met Calcutta als bestemming, maar de onvoorspelbaarheid van het land bracht hen via een werkperiode in Mumbai naar Ahmedabad, hoofdstad van de staat Gujarat. Anderhalf jaar geleden vonden ze een vaste basis in New Delhi. Marijn vertelt: ‘Ik werk voor het NAFTC (Netherlands Agro, Food & Technology Centre): een publiek-private samenwerkingsorganisatie die Nederlandse agro-food bedrijven stimuleert de Indiase markt op te gaan en hen daarbij ondersteunt. Door de snelle economische ontwikkelingen groeit het welvaartsniveau hier hard. Tot 2030 zal de Indiase middenklasse uitgroeien van 200 miljoen tot 550 miljoen inwoners. Door de bijkomende verstedelijking zal de consumentenbehoefte sterk veranderen. Deze ontwikkelingen bieden kansen aan Nederlandse bedrijven.’
Lisette heeft in India verschillende sportprojecten begeleid en afgelopen zomer ontdekte ze de richting waarin ze verder wil: yoga. Ze volgde een opleiding tot yogadocent en geeft nu vijf ochtenden per week les op een yogaschool in Delhi. ‘Het leuke is dat ik aan Indiërs lesgeef’, gniffelt ze. Haar plan is om uiteindelijk yogatherapeut te worden. ‘Yoga is een tussenvorm tussen fysiotherapie en psychologie. Beide richtingen hebben raakvlakken met mijn studie. Waar een fysiotherapeut zich voornamelijk op het fysieke lichaam richt en een psycholoog op de psyche focust, is yoga een mooie mix van beide. Ik wil mensen door middel van yoga individueel met hun klachten helpen.’
De hoofdstad verschilt sterk van de andere steden waar Lisette en Marijn hebben gewoond. ‘Hier in Delhi is alles verkrijgbaar’, zegt Lisette. ‘Toen we net aankwamen hebben we vol verbazing in de supermarkt rondgekeken. Geïmporteerde chips van alle denkbare merken zijn hier te krijgen, al zijn die soms onbetaalbaar.’ Deze internationale invloeden ontbraken in Ahmedabad, waar het stel eerder woonde. ‘In Ahmedabad waren we genoodzaakt Indiaas te koken, terwijl we in Delhi uit eten kunnen bij de Ethiopiër of bij de Mexicaan.’
